06.02.12

© www.sirillustratie.com

Het internet is een voedingsbodem voor open source projecten. Het delen van kennis is makkelijker dan ooit, het www lijkt grenzeloos te zijn. Weinig beperkingen betekent meer mogelijkheden.De Franse filosoof Deleuze beschrijft een open structuur als de 'rhizome'. Dit is een wortelstok van een knol die wortel heeft geschoten. De structuur van wortels wordt gebruikt als metafoor voor een model waarin alle uiteinden met elkaar worden verbonden en er een oneindige structuur van verbindingen ontstaat. Deze term wordt gebruikt in de literatuurwetenschap in verband met postmoderne literatuur, waar grenzeloosheid vaak centraal staat (uit: Nieuwsgierigheid, R. van der Horst, 2007). De grenzeloosheid van het internet wordt duidelijker wanneer men kijkt naar beelden waarin het internet gevisualiseerd is. Een warboel van vertakkingen die zich steeds verder ontwikkelt is een duidelijke overeenkomst met de 'rhizome'. Meer gebruikers betekent een hogere complexiteit en het delen van meer kennis. "Elke nieuwe computer maakt het internet rijker en intelligenter. 
De virtuele wereld wordt steeds groter en begint door te dringen in de realiteit. Nu ben ik van mening dat de term virtuele wereld duidt op iets onwerkelijks zoals een nabootsing of een hologram. Daarom denk ik dat deze term de lading niet dekt. Nu internet doorsijpelt in ons dagelijks bestaan verandert ook de rol hiervan. Je kunt het niet meer bekijken als een venster naar een irrealiteit. Misschien moeten wij niet meer spreken over het internet als een apart gegeven maar eerder de term interrealiteit gebruiken; “een hybride totaalbeleving van fysieke en virtuele werkelijkheid” (van Kokswijk, 2003).
Deze interrealiteit biedt nieuwe manieren van denken. De open structuur zorgt voor het ontstaan van een deelcultuur. Dit principe kan ook plaatsvinden buiten het internet. Als voorbeeld van 3.0 zagen wij het Holocaust-Mahnmal monument van Peter Eisenman in Berlijn. Ook hier zien wij de grenzeloosheid. In het kunstwerk zelf; er treedt een gevoel van desoriëntatie op wanneer men er rondloopt en het monument loopt over in de stad. Daarnaast creëerde Eisenman de mogelijkheid om te delen. Het monument kan ook gebruikt worden om te picknicken, zonnebaden e.d. Helaas trad de Berlijnse gemeente hier tegen op en maakte het monument hiermee weer 1.0.
Een soortgelijk voorbeeld zien wij bij het operahuis in Oslo. Het door Snøhetta ontworpen gebouw is functioneel maar daarnaast flexibel. Om de toegankelijkheid van het gebouw te vergroten is er de mogelijkheid om er over heen te lopen, als een soort plein. Er zijn zelfs een aantal plaatsen speciaal voor skaters, zodat zij naar hartenlust over het gebouw kunnen skaten. De grenzen tussen plein en gebouw zijn vervaagd waardoor de architectuur voor meer mensen gedeeld wordt. Daarnaast zal er eerder vertrouwdheid optreden bij de bewoners van de stad, waardoor de drempel waarschijnlijk lager zal zijn een bezoek aan het operahuis te brengen.

Gebruikte bronnen:
Dr. Jacob van Kokswijk, Architectuur van een cybercultuur, 2003, Uitg. Bergboek.
Dr. R.van de Vorst, Nieuwsgierigheid, 2007, nw A'dam.
Wikipedia